Sevenler Kavuşsun İstanbul

Ayrıldık sebepsiz bilmem ne diye
Sevenler kavuşsun bırak İstanbul
Öyle çok aradım döndüm deliye
Belkide bana son durak İstanbul

Dertleşirim senle öyle gönülden
Çözülmez bir aşkla bağlı düğümden
Yaşarım içinde doğduğum günden
Senden başka eller uzak İstanbul

Beni Kerem etti nerede Aslı
Beklerim hep yorgun duvara yaslı
Öyle zor şehirsin yolların sisli
Bilmeyene her yer tuzak İstanbul

Olur mu deme hiç dermansız acı
Aşığın gönlüne yardır ilacı
Bülbülün yuvası gülün ağacı
Bükülür sitemle dudak İstanbul

Gönü hasret çeker yanar hislenir
Bir umut gel diye aşkla seslenir
Gider yar yoluna öyle süslenir
Yok ki yar açılmaz kucak İstanbul

Bazen yorulurum yokuşlarında
Oturur dururum yol başlarında
İsmimiz çizili o taşlarında
Aşkıma vermişsin yanak İstanbul

Her akşam terkeder beni umutlar
Çoğalır hasreti ikiye katlar
Başında dolaşır beyaz bulutlar
Derdim gibi yumak yumak İstanbul