Kaç mevsim daha geçer böyle;
Yazı soğuk kışı soğuk…
Ne zaman tükenir bende ki sensizlik…
Ya da ne zaman susar;
İçimde ki geveze…
Daha ne kadar sürecek ki bu;
Doğmadan batan güneşsiz günler...
Bodur kaldı vitaminsizlikten içimde ki ümitler…
Ne zaman dönecek ay gökyüzüne…
Ne zaman yıldızlara dilekler adayıp bekleyeceğim saatlerce…
Kaç canlı ki;
Bu bende ki sensizlik…
Tüketeceğin hüzün dahi kalmadı içimde…
Yalnızlığım dahi terk etti beni dün gece…
Yalnızsız kaldım koca bir sensizlikte…
Daha güdülecek ne kaldı ki sensizlikte bensizlikte…
Baksana yalnızlığım da yalnızsızlığa devretti beni…
Öyle bir yerdeyim ki bir ümitsizliğim olsa ümidim olacak…
Yaşadığımı bilsem ölmediğime şükredeceğim...
Öldüğümü bilsem ruhumun peşine düşeceğim…
Öyle bir şeydir ki bu yalnızlık;
Her geçen gün bir başka güne devreder…
Ve en kötü yanı ise;
‘Sevenler için, Yalnızlık Hep Devreder’..!
Mustafa İçKayıt Tarihi : 17.11.2012 15:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baksana yalnızlığım da yalnızsızlığa devretti beni…
Öyle bir yerdeyim ki bir ümitsizliğim olsa ümidim olacak…
Yaşadığımı bilsem ölmediğime şükredeceğim...
Öldüğümü bilsem ruhumun peşine düşeceğim…
Öyle bir şeydir ki bu yalnızlık;
Her geçen gün bir başka güne devreder…
Ve en kötü yanı ise;
‘Sevenler için, Yalnızlık Hep Devreder’..!
bu son satrlar en güzel anlatan mısralar olmuş.. duygularınız çok derin, güzel anlatıyorsunuz, güzel cümlelerle bir araya getirip okunması zevkli bir şiir yazıyorsunuz tebrik ederimm :)
TÜM YORUMLAR (2)