Seveni Yorumlamak - Garib Çoban

Seveni Yorumlamak - Garib Çoban

Ben aşıktım sana, sen benden bensiz giderken dön diyemedim.
Dört duvar bile küstü arasında kaldım.
Ellerimin ilacı, gönlümün şevkini parmaklarımdan çıkardın.
Kaldım zaman içinde, her akşam gün batımında doğuyordun.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Belki çok sevdiğim için yoruldun.
Zamanla her şey değişerek orda k-a(l)dın.
Yeniden can verdi mektuplarında kalan kokun.
Tek tek arayıp tarıyorlardı, içimdeki gömük limana sığınan.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Verilen bir sözüme müdahale ediyor gidişin.
Sevgime gelenek hiç bozulmamıştı, yalnızlığa yenilmedim.
Dengesini insanın değişmez karşılıksız sevenin inancında buluşan iman.
Bu kadar çok sevdama veda beklemezdim.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Yitirdiklerim aşkın katında, gidenede kalanada yönümsün.
Eyüp gibi sabrı, Yusuf gibi biz olduk.
Unutlarımın suya düşmesi, güneşin doğmasına engel değildi.
Ayın gölgesi suya düştükçe, bir sığınağım vardı.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Sevgi bağlamıştı ruhunuzun varlığı yüzünden.
Özlemlerime bir ifade aracı ararken, gönlüm ayrılığa düştün.
Ve dahası direniyor, yetinmiyordun.
Bu bilirim ki, sadakatime hassas bir yaklaşım.
Önceden belirlenmemiş, sonra bir duada saklı işarettin.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Hayat erdemlilik denemeleriydi öğrendim.
Sevgiye vefanın rüzgarı bunun dışında tutulabilir.
Çünkü o, beklenmeyen, tek başına kalmış.
Ve tekrar edilemez bir şiirsel mutluluk olarak kaldı.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

B/aşka bir yoldan yürüyen, çoğunluğun sevgisine gidenin izlediği bir yolcuydu.
Kapalı bir gönül yolu.
Fazlaca gizlenmiş bir tutku’nun sözü.
Bir belirsizliğin ipucunda gizlenmiş sevda.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Belki bugüne saklanmış dünde yaşanamayanlar.
Hatta ne kadar maskesi olsada kabul etmek çok kolay sevene.
Mümkün olan bir zaman şimdiki zamandan daha alimdir aşka.
İçimde beni eşen dünya, görüyorsun ben bir çölüm.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Sanki unuttuğum benim de, benim değilmiş gibi senin armağanın.
Yıllara inat kendimle sessiz konuşmanın yüküydü sürgünüm.
Seven için çetindir sürgün.
Şems vakti sen geldin, aşk beni meth ediyor.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Sesler açık bir duaya göre düzenlenirdi mezarlıkta.
Sevgide ifadesini bulan, yanmalar, susuzluk, çatlamış yanan dudaklar.
Ve acılara duyulan özlemden geriye bunları anlamak ister gönül.
Mitsel zamandan tanıklığıdır o zamandan anlamış gibiydi sevgili.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Belkide aşırı taşralıydı uzun zamandır gönül.
Ve hala acısını çekmeye devam etmekle suçlar.
Geçmiş ve geleceğe arabuluculuk eder kabul olmuş duam.
Sorular açıktır, ancak yanıtları da gelmez haykırışımın.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

Bana b/akıyorsun eğmiş başını.
Gecede bir garib hüzünlü.
Aşkın bana hüzün verirken.
Sen giderken can veriyor ağaçlara, ırmaklara ilkyaz, ben hep sonbahardım.
Sensiz tek edilmiş yetim bir çocuğum ben.
Ve hiç nedensiz öldürdüler, genç iki sevgiliyi.

(Y.ed - Kişi Sevdiği İle Beraberdir Albümü)