Melek gibi oluşunla kendini sevdirdin
Neşeli oluşunla insanlara huzur verdin
Ama bazıları kıymetini bilemedi
Şimdi söyle sen nasıl sevilmezsin?
Efendi oluşunla kalbimizde taht kurdun
İnsanlara yakın olmayı istedin durdun
Arkadaşlığını verip ilgi odağı oldun
Arkadaşça yaklaşıp dostum dedin durdun
Sevecen oldun herkesi sevdin
Herkese kendini sevdirmesini bildin
Bazıları seni ağabeyileri bildi
Sen de onların yüzlerini kara çıkarmamayı bildin
Kimileri hocam diyordu seni severek
Ama bazıları kıymetini bilmedi seni üzerek
Ama kıymetini er ya da geç anlayacaklar düşünerek
O zaman ah diyecekler ama iş işten geçecek
İş işten geçince pişman olacaklar
Seni asıl o zaman anlayacaklar
Ne kadar iyi olduğunu görecekler
Ama hiçbir zaman seni çözemeyecekler
Çözdükleri zaman uzaklarda olacaksın
Onların kalbine dolup taşacaksın
Sevgilerini kalbine gömüp gideceksin
Bir daha onlara geri dönmeyeceksin.
Kayıt Tarihi : 23.5.2014 17:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!