Yüce Allah (c.c) Muhammed’in (s.a.v) nurunu yarattı ilk önce,
Sonra “Kün” emrini verdi, alemler oluverdi hemen.
Hakk aşkı ile dolan gönüller başladı söylemeye:
Sevdiğine sevgisini söylerse sevap alır SEVEN.
Adem (a.s) Havva’yı görür görmez vuruldu can-ı gönülden,
Lakin söyleyemedi sevgisini sakladı yüreğinde.
Havva duymayı murad edince dökülmüştü dilinden:
Sevgisini söylerse sevap alır seven SEVDİĞİNE.
İlahi emre asi olunup kan döküldü cihanda,
O gün öğrendi ademoğlu sinelerdeki nefreti.
Günahın yok, sevabın çok olmasını istiyor Mevla,
Sevap alır seven söylerse sevdiğine SEVGİSİNİ.
Gafil gönlün bir tutam uzun saça vurulmuş gidiyor,
Bir çift kara gözü düşünüyor günlerce gecelerce...
Vazgeç yalan sevdadan, gerçek maşuk yolunu gözlüyor,
Sevap alır seven sevdiğine sevgisini SÖYLERSE.
Öyle sevgiler var ki; aşıkı cehenneme sürükler,
Dünyasını zindan eder insanın, ahretini harap.
Öyle sevgiler de vardır ki; aşıkı sıgaya çeker,
Seven sevdiğine sevgisini söylerse alır SEVAP.
Seni hüda’ya götürecek ne varsa sevmeye çalış,
Unutmaki gönlü yalnız Hüda için çarpan kazanır.
Sevdiklerini Allah için sev, çünkü O’nadır varış,
Seven sevdiğine sevgisini söylerse sevap ALIR.
25.08.2012
Yusuf AkkayaKayıt Tarihi : 27.8.2012 02:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)