SEVEN GÖNÜL
Birbirini seven şu iki gönül,
Heyhat ki yolları hepten kapanmış.
Gülün aşkı ile inleyen bülbül
O gülün üstüne hazan abanmış.
Bilmeden yürümüş aşk tuzağına,
Bıkmadan yürümüş hep uzağına
İki damla sızmış o yanağına
Tatlıymış bu çile fakat yamanmış…
Kaybolmuş ümitler sonsuzluğunda
Ümitsizlikte ümit hayat ufkunda
Her gün düşünceli sahil yolunda
Harcadığı tek şey geçen zamanmış…
Perçinlenmiş sevgi ela gözünde
Nice sırlar varmış sevgi sözünde
Teselli buldum, tebessümlü yüzünde
Sevenleri ayıran(!) hayat aldanmış…
08/01/1987
S.Sebahattinb KARADAĞ
Kayıt Tarihi : 13.2.2008 23:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Salih Sebahattin Karadağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/13/seven-gonul-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!