Kalbim mi kırıldı
Hislerim mi köreldi
Bilemiyorum
Ben artık
Kimseyi sevemiyorum.
Yitirdim insani duygularımı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Değerli dostum Recep.. sayfama ziyaretin için teşekkür ediyorum..
“Ey benim şiirimsi HALKIM… Tam ÖZGÜRSÜNÜZ…”
denememle ilgili aşağıda ki “Sevemiyorum!” şiirini yorum olarak yüklemişsin.. Gerçekten bunda ki özdeşleştirme güzel niyetinden kuşku duymuyorum.. Ancak bu denememin içeriği senin bu şiirinle, içeriğiyle ve verdiği mesajla inan hiç uyuşmuyor…
Bu denememin içeriği tamamen yürürlükte ki düzenin daha da kökleştirmede bir yandan onun gibi inanmayan, düşünmeyenleri her türlü gücünü kullanarak sindirmeye, korkutmaya ve aforoz etmeye, diğer yandan ise dilenciliğe, biat etmeye sürüklemektedir. Kendine ve adamlarına ise; siyasetçi, bürokrat ve hukukçusuna kadar adeta bir saltanatlık oluşturduğu vurgulanmaktadır.
Kendi açımdan yurdumu, halkımı, öz çevremi ve kendimi severim.. Kendini sevmeyen bunların hiç birini, bunları sevmeyen ise kendini sevemez..
Kendini seven kişi bu düzene, bu düzeni kabul etmeyen kişi insansal nitelik ve sıfatlarıyla her koşuluyla bu düzenle savaşmak onu bertaraf etmelidir; bir bir..,grup grup..,örgüt örgüt..,gıdım gıdım.., adım adım.., çoğul ..çoğul..toplum..., toplum.., halk halk.. olarak ta köklerini ve varlılarını yurdumuzdan def edene kadar..
Mutlaka senin bu şiirinde de vermek istediğin mesaj var ve bu farklı diye düşünüyorum...
Şiirinin esasında belki aynı özde var olan düzene ince bir taşlama olsa da ayrıca içeriğine kendine dönük bir (sitem) izliyorum.. Ne var ki artık bunları aşıp kendimize saygı ve sevgimizle kesin ve net olmamız gerektiği ve bunlar beraberinde şair olarak mücadelemizin daha etkili olacağına inancındayım.
Dostlukla..
Yürekten tebrikler. Çok güzel bir şiir okudum.
Yitirdim insani duygularımı
Önümü bile göremiyorum
Hep patavatsızlıklar sardı yurdumu
Fütursuzluk aldı başını gidiyor
Bu yanlışı
Görüyorum, diyemiyorum
Desemde dinletemiyorum
Ben artık
Kendimi bile sevemiyorum.
SEVGİ SİNMİŞ KORKMUŞ ÇOCUĞUN YÜREĞİNE...
BİR DOKUNUŞ UYANDIRACAK ONU KABUSUN KÖŞESİNDEN...
ŞİİR UMUTTUR ŞAİR...
SEVGİLER...
İbret alınması gereken dizeler..Tebrikler. Ferah YILMAZ-dağarcık
Merhaba Sn. Recep Uslu / Recep41,
efendim, ne etkili bir sorgulama kurgusu!
gerçekten belki de zaman zaman bir oydan ibaret olan yönetişim etkinliğimizin, bize bıraktığı bir burukluğu anlatmış gibisiniz.
Oto-taşlama modeli gibi; kendi kendini sorgulayan ozanın, toplumun sorunlarına ne kadar duyarlı olduğunun, uyarıları ile bunu yansıtmaya çabalamasının bir ürünü.
bu tür şiirler, toplumun kendi kendini eleştirerek daha ileriye gitmesini sağlayacaksa, artmalı.. kaldı ki; sağlar.
Bu konudaki kutsal sözleri de hatırlatıcı bir kurgusu var; elinle, dilinle veya gönlünle reddet gibi.
yapısallığı ile de yalın ve dikkat çekici, özgün bir şiir.
kutlarım, başarılar dilerim.
Saygılarımla...
Orhan Tiryakioğlu (Orhanti)
http://www.antoloji.com/orhan_tiryakioglu
Yinede karamsar olmamak lazım hayat sevgi demektir olmasa olmaz yinede denemek lazım kutlarım
Kalemin öncülüğünde
çağımızı kucaklayacak
ortak üst değerlerin yokluğu
ne yazık ki toplumda bir kırılma noktası yarattı.
1908 li yıllar ve onu izleyen yıkılış ve yeniden kuruluş psikolojisi yine bu yüzyılda bizi sınavdan geçiriyor.
Sizin kırgınlığınızı,kırılganlığınızı,karamsarlığınızı biraz da bu yöndeki etkileşim ve duyarlılığınız olduğunu düşünüyorum. Gecici bir durum olduğuna inaniyorum.
Şiiire yansıyan gerçekçi ruh haliniz ve içtenliğiniz için tebrikler. Bu şiirin karşıtı olarak daha iyimser günlerin kapımızı çalması ümidiyle
selamlar
sevgiler
Bazen köreliyor mısralar bile, kutluyorum hocam...
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta