Kalbim mi kırıldı
Hislerim mi köreldi
Bilemiyorum
Ben artık
Kimseyi sevemiyorum.
Yitirdim insani duygularımı
Önümü bile göremiyorum
Hep patavatsızlıklar sardı yurdumu
Fütursuzluk aldı başını gidiyor
Bu yanlışı
Görüyorum, diyemiyorum
Desemde dinletemiyorum
Ben artık
Kendimi bile sevemiyorum.
02.06.2008
Recep UsluKayıt Tarihi : 2.6.2008 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Ey benim şiirimsi HALKIM… Tam ÖZGÜRSÜNÜZ…”
denememle ilgili aşağıda ki “Sevemiyorum!” şiirini yorum olarak yüklemişsin.. Gerçekten bunda ki özdeşleştirme güzel niyetinden kuşku duymuyorum.. Ancak bu denememin içeriği senin bu şiirinle, içeriğiyle ve verdiği mesajla inan hiç uyuşmuyor…
Bu denememin içeriği tamamen yürürlükte ki düzenin daha da kökleştirmede bir yandan onun gibi inanmayan, düşünmeyenleri her türlü gücünü kullanarak sindirmeye, korkutmaya ve aforoz etmeye, diğer yandan ise dilenciliğe, biat etmeye sürüklemektedir. Kendine ve adamlarına ise; siyasetçi, bürokrat ve hukukçusuna kadar adeta bir saltanatlık oluşturduğu vurgulanmaktadır.
Kendi açımdan yurdumu, halkımı, öz çevremi ve kendimi severim.. Kendini sevmeyen bunların hiç birini, bunları sevmeyen ise kendini sevemez..
Kendini seven kişi bu düzene, bu düzeni kabul etmeyen kişi insansal nitelik ve sıfatlarıyla her koşuluyla bu düzenle savaşmak onu bertaraf etmelidir; bir bir..,grup grup..,örgüt örgüt..,gıdım gıdım.., adım adım.., çoğul ..çoğul..toplum..., toplum.., halk halk.. olarak ta köklerini ve varlılarını yurdumuzdan def edene kadar..
Mutlaka senin bu şiirinde de vermek istediğin mesaj var ve bu farklı diye düşünüyorum...
Şiirinin esasında belki aynı özde var olan düzene ince bir taşlama olsa da ayrıca içeriğine kendine dönük bir (sitem) izliyorum.. Ne var ki artık bunları aşıp kendimize saygı ve sevgimizle kesin ve net olmamız gerektiği ve bunlar beraberinde şair olarak mücadelemizin daha etkili olacağına inancındayım.
Dostlukla..
Önümü bile göremiyorum
Hep patavatsızlıklar sardı yurdumu
Fütursuzluk aldı başını gidiyor
Bu yanlışı
Görüyorum, diyemiyorum
Desemde dinletemiyorum
Ben artık
Kendimi bile sevemiyorum.
SEVGİ SİNMİŞ KORKMUŞ ÇOCUĞUN YÜREĞİNE...
BİR DOKUNUŞ UYANDIRACAK ONU KABUSUN KÖŞESİNDEN...
ŞİİR UMUTTUR ŞAİR...
SEVGİLER...
efendim, ne etkili bir sorgulama kurgusu!
gerçekten belki de zaman zaman bir oydan ibaret olan yönetişim etkinliğimizin, bize bıraktığı bir burukluğu anlatmış gibisiniz.
Oto-taşlama modeli gibi; kendi kendini sorgulayan ozanın, toplumun sorunlarına ne kadar duyarlı olduğunun, uyarıları ile bunu yansıtmaya çabalamasının bir ürünü.
bu tür şiirler, toplumun kendi kendini eleştirerek daha ileriye gitmesini sağlayacaksa, artmalı.. kaldı ki; sağlar.
Bu konudaki kutsal sözleri de hatırlatıcı bir kurgusu var; elinle, dilinle veya gönlünle reddet gibi.
yapısallığı ile de yalın ve dikkat çekici, özgün bir şiir.
kutlarım, başarılar dilerim.
Saygılarımla...
Orhan Tiryakioğlu (Orhanti)
http://www.antoloji.com/orhan_tiryakioglu
TÜM YORUMLAR (8)