Sevemem Şiiri - Osman Nurani

Ne Fâ’ilün, ne de bir mefâ’ilün bilirim
Küpe girmeden turşu olanları sevemem
Aruz’u severim amma heceye ölürüm
Lâkin poetik suyu dolanları sevemem

Ettiğim bütün sözler gelir ciğer özümden
Okuyanlar muhakkak ibret alır sözümden
Malayani konuşan DÜŞER iki gözümden
Derme çarpma uyduruk yalanları sevemem

Felsefi takılandan, kaçarım köşe bucak
Balta varken elimde yabancı gelir nacak
Tutarım yağlı güreş veyahut kara kucak
Bana Grekoromen dalanları sevemem

Hele hele “tin”den, imgelerden beriyim
Âşık Veysel’e hasta, Yunus’un neferiyim
Nonoşlardan haz almam sözlerimin eriyim
Hokkabaza “bigâne” kalanları sevemem

“Ojeli”yi istemem, bakımlı avrat gözdem
Nefret ederim fondöten sürülmüş bir yüzden
Plastik bebek geçer not alamaz bizden
Aklına her geleni salanları sevemem

Osman NURANİ’yim hakikat üzre yazarım
Makarnaya spagetti diyenlere kızarım
Serbest ŞİİR savunanı çok fena bozarım
Hece ölçümü yersiz bulanları sevemem

Osman NURANİ 13/02/2012