Sensizliği hiç sevemedim
Acımasız akşamlarında sevdamın
Adını hiç unutmadım,
Kaybolurken kendi sokaklarımda
Aşktan hiç yorulmadım,
Duyuyormusun üşürcesine titreyen sesimi
Şimdi ellerimde üşüyor artık.
Sensizliği hiç sevemedim
Kimsesiz ağıtlar var etrafımda
Yağmurlar içime yağıyor,
Dokunabilirmisin gözyaşlarıma
Bir çocuk hıçkırığını
Susturabilirmisin ceylan yüreğimde,
Ezberlediğim adını silebilirmisin dudaklarımdan.
Sensizliği hiç sevemedim
Sonbahar koydum acılarımın adını
Soldurdum yapraklarımı dalında,
Suskunluğum buğulandı
Sana açtığım penceremde,
Cemre gibi düşerken yamaçlarıma
Sürgüne gittim masallardaki kaf dağına.
Sensizliği hiç sevemedim
Ne demek olduğunu sor bana
Bir yumruk takılır boğazıma ağlayamam
Yaşadım saymam senden ayrı zamanı
Düğümlenir kelimeler dilimde
Gizemlice dokunurum sana
Ve sorarım hala üşüyormusun.
Sensizliği hiç sevemedim
Toprağım susuz, düşlerim aç
Yokluğun ağlıyor satırlarımda
Vedalaşamıyorum sabıkalı sevdamla
Küskünüm yarınlara
Suskunum tutkulu rüyalara
İçimde ihtilaller kopuyor anlasana.
Sensizliği hiç sevemedim
Tatmadım kavuşmayı
Ölüm denen sessizlikte,
Sır gibi sakladım seni yüreğimde
Ay bulutlara saklandı yine bu gece
Dizlerine uzandım her şeyi boşverircesine,
İstedimki sadece gözlerimiz sevişsin
Dilim varmıyor yokluğunu söylemeye
İnan alışamadım hiç sensizliğe
İnan sensizliği hiç sevemedim.
Kayıt Tarihi : 16.5.2006 14:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevemedim Sensizliği
Sensizliği hiç sevemedim
Acımasız akşamlarında sevdamın
Adını hiç unutmadım,
Kaybolurken kendi sokaklarımda
Aşktan hiç yorulmadım,
Duyuyormusun üşürcesine titreyen sesimi
Şimdi ellerimde üşüyor artık.
Sensizliği hiç sevemedim
Kimsesiz ağıtlar var etrafımda
Yağmurlar içime yağıyor,
Dokunabilirmisin gözyaşlarıma
Bir çocuk hıçkırığını
Susturabilirmisin ceylan yüreğimde,
Ezberlediğim adını silebilirmisin dudaklarımdan.
Sensizliği hiç sevemedim
Sonbahar koydum acılarımın adını
Soldurdum yapraklarımı dalında,
Suskunluğum buğulandı
Sana açtığım penceremde,
Cemre gibi düşerken yamaçlarıma
Sürgüne gittim masallardaki kaf dağına.
Sensizliği hiç sevemedim
Ne demek olduğunu sor bana
Bir yumruk takılır boğazıma ağlayamam
Yaşadım saymam senden ayrı zamanı
Düğümlenir kelimeler dilimde
Gizemlice dokunurum sana
Ve sorarım hala üşüyormusun.
Sensizliği hiç sevemedim
Toprağım susuz, düşlerim aç
Yokluğun ağlıyor satırlarımda
Vedalaşamıyorum sabıkalı sevdamla
Küskünüm yarınlara
Suskunum tutkulu rüyalara
İçimde ihtilaller kopuyor anlasana.
Sensizliği hiç sevemedim
Tatmadım kavuşmayı
Ölüm denen sessizlikte,
Sır gibi sakladım seni yüreğimde
Ay bulutlara saklandı yine bu gece
Dizlerine uzandım her şeyi boşverircesine,
İstedimki sadece gözlerimiz sevişsin
Dilim varmıyor yokluğunu söylemeye
İnan alışamadım hiç sensizliğe
İnan sensizliği hiç sevemedim.
Zeynep Nilgün Gökçeöz
Yüreğine sağlık canım ..
şiir bahçende geziniyorum ...
Ruh halime uyacak şiirlere takılıyorum biraz ..
hepsi birbirinden güzel şiirlerinden tad alıyoruz . eskilere gidiyorum şiirlerin ..
Arada bir tozlarını almak lazım dimi ya .. gün yüzüne çıkaralım bu şirini çok seviyorum zaten .
sevgilerimle canım ..
Ay bulutlara saklandı yine bu gece
Dizlerine uzandım her şeyi boşverircesine,
İstedimki sadece gözlerimiz sevişsin
Dilim varmıyor yokluğunu söylemeye
İnan alışamadım hiç sensizliğe
İnan sensizliği hiç sevemedim.
çok çok güzeldi yüreğinize sağlık.kaleminiz daim olsun paylaşımınız bol olsun.sevgiler saygılar
SEVEMEDİM SENSİZLİĞİ...
Bizde sevmiyoruz sensizliği,sessizliği
Aşktan yorulmuyoruz amma,sensizlikte
sesizlikte,yalnızlıkta bizleri arayıp buluyor
Kalemin,yüreğin dert görmesin
Nöbetçi ŞAİR/ŞAHİN ERTÜRK
keğndi kendimizin hiçliğinde bile bir başka duygu ekseninde yokluğu-özlemi anlatabiliyoruz...
yani yüzümüz gülse dahi bu gülmelerin anlamı bir anda hüzün yağmurlarının şırıltısına dönüşüveriyor gibi serezenişte kalmış duygular...
mabedinin içindeki sır gibi sakladığın mimber! secde ederken ruhun tüm benliğinle yinede sevemiyorsun yokluğu/nu...
unutma-unutulmamalı hiçliğimiz kadardır tüm yokluklar...
mesnevinin temel prensibi olan NEY kendi hiçliğinden yokluğa gelmiştir. ondandır Ney'den çıkan hüzünlü kamil nefes...
Bu kadar hüzün dolu mısralar nasıl kutlanacak onu düşünmekteyim...
hüzünlenmeyi phangi mantıkla kutlayacağım bunu düşünmekteyim...
kutlamanın yerine şair yüreğimle bu hüznünün fevç fevç rabbe açılmasını ve bir dua olarak derc olmasını istiyorum...
tarihin dip karanlıklarında hep anlatılan hüzünler günümüze kadar 'kutlanarak' gelmiştir...
ben hüznünü kutlamak istemiyorum, yaşanılan hüzünlerde güzel olmuş, güzel anlatılmış sevincine kapılmak istemiyorum...
biran önce hüzün yağmurlarından sıyrılman dileklerimle nilgün.
eyvallah hüzünlerini şaha kaldıran şaire...
eyvallah,
Orkun IŞIK
Toprağım susuz, düşlerim aç
Yokluğun ağlıyor satırlarımda
Vedalaşamıyorum sabıkalı sevdamla
Küskünüm yarınlara
Suskunum tutkulu rüyalara
İçimde ihtilaller kopuyor anlasana.
Kopmasın ihtilaller, dinsin fırtınalar ve ferahlasın kabaran yürekler.
Güzel , akıcı ve anlamlı bir hüzün şiiri okudum yüreğinizden kaleminize damlayan.
Tebrikler efendim.
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (18)