Ne havasını, nede serin suyunu,
Ne şehrini, ne insanların huyunu,
Eşeğini, atını, keçisini, koyununu
Sevemedim, memleketim Uşak’ı.
Coğrafyasından, o bitki örtüsüne.
İlçelerine, Kasabasına, köylüsüne,
Şivesine, şarkısına, halk türküsüne,
Sevemedim, memleketim Uşak’ı.
Fakirini zenginini, âlimini, cahilini,
Sokakları, caddeleri, mahallelerini,
Toprağını, taşını, bağ ve bahçesini,
Sevemedim, memleketim Uşak’ı.
İşçisini, memurunu ve patronunu
İster zengin, ister fakir durumunu,
Hatta özel veya resmi kurumunu,
Sevemedim, memleketim Uşak’ı.
Belki kusur, belki hata suç bende,
Yüreğim başka il, başka bir yerde.
Belki de bu vatanın, bir köşesinde.
Sevemedim, memleketim Uşak’ı.
Zira yirmi üç yıldır dışarılardayım,
“Gidersen gelmezsin” derdi dayım.
Belki de yok bu şehirde ki, payım.
Sevemedim memleketim Uşak’ı.
2025
Kayıt Tarihi : 13.2.2025 01:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!