Sevemedim Bu Dünyayı Yar

Zillete dönüşen şu karmaşıklıkta
Kokuşan şu çirkef hayatta
Muhatap olunacak insan kalmadı
Sevemedim bu dünyayı yar

İnsan ki kendini çağdaşlığın pazarında starken
Evladını acımasızca medyaya sunarken
Ermenilerle işbirlikçi,haramı boğazına indirirken
Sevemedim bu dünyayı yar

Onların yerine bizler odak olduk kurşunlara
Utançtan bakacak yüzümüz kalmadı sevgili
Bu devir de insan aramayla bulunmaz
Herkes işinin eri olmuş sahtekar
Domuz eti yerken insan eti yer olmuş insan
Bu nasıl hürriyet nasıl düzen ki
İnancını bile yaşatmıyorlar
Kosava Keşmir Cezayir Çeçenistan derken
Tüm dünyayı sardı zulüm
Sevemedim bu dünyayı yar

Kardeşlerim acı çekerken nasıl vurdumduymaz olabilirdik
Uyuşturamadım modernizmi kendime
Zalimden zulüm görürken kardeşlerim
Yakıştıramadım yahudileşmeyi kimliğimize
Sevemedim zalimi zulmünü
Sevemedim bu dünyayı yar

Zorluk yok yare götüren bu yolda
Vatanım diye milliyetçilik tasladıkları şu ülkede
Rahat bize uzak,Hakkı savundukça
Sevemedim bu dünyayı yar

Rejim bizden korkarken
Mümin olmayı bile beceremedik
Sömürgecilik son haddinde
Kimliğimize saldırıp,rejim düşmanı ilan ederken
Kendilerini ne ile itham ediyorlardı bilmem ki
Hiç de yerinmedim
Sevmiyordum kula kul olanları
Bilemediler asıl kendilerine düşman kendileri oldular
Her ruhu özgür edebilmekti amacımız
İrticadır en büyük tehlike dediler
Sabırla manevi kılıçlara büründük
Sonu yare varan bu yolu başarıyla tamamlaya bilmeliydik
Üzülüyorduk zira ümmetin imanı tehlikede
Terördür dediler Allah'ın askeri
Bize attılar en büyük iftirayı
Söyletme beni hadsiz nankör
Sevemedim bu dünyayı yar

Bu kancık iklimin ihanetini ödetmeliydik
Artık sabrın son raddinde
Manevi zırhını kuşanan yürüdü
Ey Allah'ın askeri bulaşmadı kimliğine hiçbir leke
Aksine yüceldikçe yüceldi Rahman'ın katında
Yolun açık bağrın şen
Sonun ya şehadet ya zafer ola
Ey şanlı yolcu Ey Allah'ın eri