Sevemedim Şiiri - Ayhan Selçuk

Kavgayı hiç sevemedi gönlüm
Çok korkarım
Küçük bir çocuk düşer gecelerime
Usul usul gözyaşını bırakır yastığıma
Bir matemin hüznünü emanet eder odama
Sonra titreyerek rüyalarına gider çocuk
Bir daha hiç uyanmamak istercesine
Bir ses misafir olur canhıraş
Sanki her şeyle yarışır gibi
Bütün herkese cellât olmuşta
Benimde canıma kast edecek gibi
Ve o ses hiç gitmedi kulağımdan
Yaprağın kıpırdamasına bile eşlik eder
Sanki herkes ondan izin alır beni korkutmak için
Beni odama mahpus etmek için vakit kollar sanki korkular
Sevmedim sevemedim bağırmayı feveran etmeyi
Bendelerle ayrı ülkelerde hayat sürdüm ebedi
Bin kuşa posta edip yolladım sözcükleri
Ama bağırmadı öfkelenmedi yorulmadı nefesim
Korkak oldu adım, bir anda verdiler adımı
Geceleri sokakları arşınlayışımı unutup
Bin öksüzle sabahlayıp bin âşıkla ölmemi
Görmezlikten gelip yoksaydılar, gözyaşı matemlerimi
Olsun varsın onlarda olsun
Bütün sokaklarda korkusuz olacağız bilinsin
Her şeye rağmen bütün cinayetlerde
Yaprağın düşüşüyle can vereceğim
Sonbaharın bütün rüzgâr saatlerinde