Sevelim Sevilelim Şiiri - Şeyma Gül Kızı ...

Üzülüyorum… İnsanların birbirlerini çıkarsızca sevememelerine…
Bir Türk gencinin bir Ermeni kızına aşık olamamasına üzülüyorum.
Biri dağda diğeri orduda iki evladına ağlayan anaya üzülüyorum.
Ve onları dağa çıkmaya zorlayan nedenlerin bilincinde olduğuma üzülüyorum.
Devletler arası diplomatik nedenler yüzünden her gün ölen yüzlerce masuma üzülüyorum.
Minicik çocukların yüreğini dağlayan anne özlemine üzülüyorum.
O çocukları anasız-babasız bırakan zalimlerin acımasızlığına üzülüyorum.
İnsanların kin dolu bakışlarını görünce üzülüyorum.
Üzülüyorum gerçeğin kaybolduğuna,
Sevelim sevilelim diyen Yunus’un kemikleri sızlıyor, üzülüyorum…
Üzülüyorum… Tüm bunların bilincindekilerin sayısının birkaç oluşuna…
Ve ağlıyorum…
Gözlerimden dudaklarıma süzülüyor ve kırıyor dudaklarımdaki mührü yaşlar.
Ve haykırıyorum…
Nereye varacağı belli olmayan, fırtınada rotasını kaybetmiş gemi misali…
Belki kurşun gibi vurur beyninden zalimi çığlığım diye bu çırpınış…
Bir çığ gibi büyüsün istiyorum çığlığım… Son çırpınış çığlığım belki de… Şu ahir zamanda istasyondan önceki son durak…
Yunus’un, Mevlana’nın vasiyetine son davet belki…
Ne olur, yalvarıyorum sizlere…
Geç olmadan o çığlık büyüsün yeniden…
Rengi, dili, dini ne olursa olsun tek vücut olsun herkes…
Tek vücut, kilit cümle:
SEVELİM, SEVİLELİM…

Şeyma Gül Kızıldağ