Seveceğim Şiiri - Eren Tanık

Yolda olmak mı yaşamaktır?
Yoksa yaşamak zaten yolda olmak mıdır?
Aşk denen illet ölüm müdür?
Yoksa ölüm aşkın kendisi mi?
Yalnızlık mı koyar insana?
Yoksa yola koyulmak yalnızlık mı?
Özüne ulaşmak derin bir mevzu
Derine ulaşmak özünün mevzuusu
Acı olan sevdiğini gösterememek mi?
Sevmekten şüphe duymak mı tiksinç!
Nefes almak mı zor dumandan
Dumanla nefes alabilmek mı kor?
Bilmem nasıl çözülürüm buzdan
Buzları çözmeye yok mu zerreden kor?
Ellerim mi titriyor?
Her zerrem mi?
Buzlar titretiyor,
Her zerremi...
Gerçekler yüzümde bir dizi
Gerçekler yüzümde
Bir dizi tokat izi
Şimdi düşlerim biçare yorgun
Düşlerim biçare tokatlayacak eli
Irgat etse dal olacak teni..
Bir bilsem lâl olacak dilim
Ölüm denen kahpenin
Ömür ezen cazibesi..
Ne çok sormuşum öyle
Bilmediklerim ne çokmuş
Bilmediklerim çoktu fakat
Bilmediğimi bilmediklerim ne çokmuş..
Bilinmezlikten yok olmuş bir adamın
Bilmeye olan tutkusu bu
Bu hissi tattım ben. "Sevmeyeceğim"
Umuttan yoksun birine
Olmayacak dua ettirilmezmiş.
Bu hakikatin kendisi.
Üstelik şu dua eden kişi
Tanrıtanımazın biri
Hakikati tanır fakat
Hakikaten Tanrıyı tanıyamaz kendisi
Kim lan bu Tanrı!
Bir yerlerde olmalı sanki
O köleliği yasaklamış bir efendi!(!)
Şiirlerimden vahiy alsın
Cehenneme kölelik gitsin.
Ve Tanrı olmak gaddarlıksa
Bize kölelik kalsın.
Çünkü ben, "Seveceğim"...