Sevebilseydim seni eğer... Şiiri - Rafet ...

Vazgeçerdim senden başka ne varsa,
eğer seni sevmeyi becerebilseydim...
Bütün kentlerden, insanlardan, şiirlerimden bile VAZGEÇERDİM...
Seni sevebilseydim eğer,
oturur kıçı kırık bir kalemle seni ne denli sevdiğimi anlatırım,
harf harf...
Sevmenin ne denli büyük olduğunu anlatan...
Satırlarında boğardım tüm alfabe yi...
Hece hece ve durmadan gündüz gece seni yazardım...

Sevebilseydim seni eğer,
düşlerimi hiç bir saat dilimiyle kısıtlamazdım...
Sevebilseydim seni eğer,
günlerimi seninle doldururdum,
sinemaya giderdik, parklarda dolaşır,
salıncaklarda sallanırdık,
fırtınalara yakalanırdık, balıkçı kayığında...
Birlikte hastalığa yakalanır,
aynı ilaçları kullanırdık,
aynı soba başında sarılırdık...
Sevebilseydim eğer seni,
inan çok merakta ederdim seni...
Elimi yüzümü aşk’a bulardım...
Olur da birgün seversem seni,
kokunu burnumun ucunda değil,
ezberimde hatırlardım, sızlanmazdım...
Bir an senden haber alamasam endişelenirdim,
paniklerdim, seni sevebilseydim eğer...

Sevebilseydim seni eğer,
aldığım nefesimi kısıtlardım...
Daha fazla seninle yaşabilmek adına...
Seni sevebilseydim eğer,
adını suya yazardım,
kurumuş cümlelerimle...
Gidersen ağlardım, kanardım,
çocuklar gibi, salya sümük...
Benden zerre kalmazdı yeryüzünde,
seni sevebilseydim eğer,
gecelerimi sana yazardım...
Canlı iken gider, mezarımı kazardım,
seni sevebilseydim eğer...

Seni sevebilseydim eğer,
kenti baştan aşağı yakardım,
kendimi ihbar eder,
gözlerinde idamımı beklerdim...
Seni sevebilsem eğer,
ben benden olur, mahvolurdum...
Seni sevebilseydim eğer,
ben kalırdım kalabalık yalnızlıklarda,
sen GİDERDİN...