Sevebilmek Mesela Şiiri - Murat Tugan

Bir yudumda mutluluk aramak,
Güneşi vuslata batırmak mesela.
Ve varlığından bir haber, sadece sesini duymak...

Ya da unutmaya çalışmak belki tüm geleceği
Sadece bu anı yaşamak mesela…
Bir adım ötede sanmamak mutsuzluğu,
Ve bir adım geride bırakmak, bütün maziyi…

Sevmek mesela ama görmeden,
Bilmeden sevmek…
Ya da görebilme ümidi ile
Korkuları yenebilmek mesela.

Söndürebilmek mesela içindeki koru,
Soru soramamak mesela, algılayamamak.
Yargılayamamak kimseyi, belki de susmak…

Gönül bu, benzetmemek gerek hiçbir şeye
Hiçbir şeye taviz vermemek mesela…
Ya da yürümek adımları, adamları saymadan.
Körü körüne gitmek, çekip gitmek mesela…

Mesela bilmek beyninden geçenleri,
Onu seçen kişileri bilmek mesela…
Ya da Sebepsiz bağlanmamaya çalışmak
içmek ölürcesine, hiç bir şey hatırlamamak…

Gitmek mesela bulunduğun diyardan,
ya da onun bulunduğu cennete varmak…
Uçarak ya da kanatsız,
Kanaatsiz mesela, ölmek uğruna…

Direnebilmek acılara, becerebildiğince.
Dereceye girebildiğince sevmek mesela.
Her heceye yakıştırmak onu,
Ya da Her geceye isyan, günahkârcasına…

Ağlamak mesela damlaları saymadan,
Gamları, kederleri unutmak…
Ya da Geçmişe perde çekmek, tek çelse de mesela.
Ya da unutmaya uyumak, tek bir gecede olsa…

Geçmişi silmek, dillendirmemek mesela
İşkillenmemek. Olası her şeye,
Her kahrolası geceye gücenmemek,
Ya da Güçlenmek mesela, yediğin her silleye…

İşte budur tüm mesele
Gönlünden koparıp atabilmek,
Ya da sarılmak kaybetmekten korkarcasına…
Mesela, en iyisi almak tüm sevgileri kollarına
Yada saklamak sevdiğine, ulaştırıncaya kadar…