Bunun için seni yargılamıyorum ve yadırgamıyorum
Bu maceradan bana kalansa biraz mutluluk çokça da hüzün
Yine üzdün, belki kendin de üzüldün,sana da kendime de Kızamıyorum,ne kadere ne tanrıya isyan ediyorum
Sevinç te hüzün de, ayrılık ta beraberlik te, doğum kadar, ölüm kadar gerçek
Gülümsemeler de, gözyaşları da hayat kadar doğal, hayatın ta kendisi hatta
Mutluluğu yaşamak kadar acıyı tatmak ta olağan, bunu biliyorum artık
Duygular hayat ormanından kişilik sepetime topladığım değişik meyveler gibi
Kimisi ekşi, kimisi tatlı, kimisi hoş kimisi de nahoş,zehirlileri de ayıklamak gerek
Ve artık hepsi benim oldu, ben oldu
Kayıt Tarihi : 18.1.2009 12:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emin Ali Tütüncü](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/18/sevebilmek-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!