Sevebilmek Şiiri - Halil Yılmaz Hıtmiye

Sevmektir en büyük ibâdet
İbâdet etmesin nafile
Sevmeyen, sevmesini bilmeyen
Sevmek, yürek işi
İnsan olabilmek sevdasıdır
Güven verici
Ne sihirli dayanılmaz duygu
Sevmez benciller, sevemezler
Korkarlar, açamazlar kollarını
Gök bir ekin gelirler
Kuru bir ot giderler
Tadamazlar o büyülü duyguyu
Başta, en başta, kendimizi sevmek
Ve kendimizle barışık olmakla başlar sevmek
Anlayamazlar mutluluğu
Sevebildiğimiz kadar olduğunu
Akamazlar, sağır ve dilsiz kuyulara
Güneşe ve karanlıklara
Bağıramazlar olmayan sevdalarını
Öyle sevmelisin ki
Zemheride ürüne durmalı badem ve kiraz
Çiçek çiçek açmalı dallar
Gelincik bahçesi olmalı
Yeşermeli taş yürek
Çölde bir vahaya dönmeli çorak toprak
Bir tohum gibi düşmelisin
Her varlığın, kavramın özüne sinmelisin
Tozlaşıp çoğalmalısın
Arınmalısın, ben olmaktan kurtulmalısın
Biz, hepimiz olmalısın
Sevgi acılardan, ağıtlardan
İşkenceden ve zulümden arta kalan
Ak pak yüreklerden
Damla damla süzülen duygu
Gülüp geçmelisin puştluğa ve ihanete
Sevebilmelisin kafesteki Saka’yı
Daldaki serçeyi
Rençbeli, avare işçiyi
Gözleri kar beyazı zenci bir köleyi
Ölüm ve zulüm aygır bir at olsa
Kapına dayansa, nöbete dursa
Sevebilmeli,özleyebilmelisin
Memleketinin nergis, kekik kokulu dağlarını
Ve dilinden hiç düşmeyen
Uğruna pusatlar kuşandığın
Özgürlük türkülerini
Yanıp tutuşmalısın koklamaya
Kavun, reyhan kokulu ovaları
Koyu, kızıl, geniş yapraklı incir ağaçları
Parfüm kokulu iğde dalları
Son nefesin de bile
Özlemelisin ve hayal etmelisin
Bütün renkleri sevebilmelisin
Ve bilmelisin
Bütün renklerin öteki adıdır sevmek
Sessiz, karanlık, vahşi bir ormanda
Bir çam ağacı olmalısın
Ürküye kapılmamalısın baykuş sesinden
Orman denizi vahşi karanlıktan
Uzanıp koluna, koynuna girmelisin
Yanındaki ardıcın, gürgenin, sarıçamın
Bırakın, gözleriniz gözlerinizde erisin
Koklaşıp sevişin, şafaklara dek
Güneş
Çiğli, karanlık yorganı
Çekmeli üstünüzden usulca
Üryan başlayın yaşama
Her sabah
Yüreğin avuçlarında koşabileceğin
Acılarını, aşklarını anlatabileceğin
Hep bir dostun olmalı
Issız bir dağ başında olsan da
Yeri göğü titreten
Taşları un ufak eden nalları
Kuyrukları gelin başı bağlı
Eşkine kalkmış atları
Doğacak kızıl güneşi tutmaya giden
Kaygısız ve hovarda eşkıyaları sevmelisin
Leyla ile Mecnun sevdası
Bütün yaratımların anası
Buram buram
Toprak ve insan kokan
Yaz yağmurudur sevmek