6 Ağustos 1970- Muradiye/Van
Mevsim kıştı;
Her bir gün arap atlarına binmişti.
Üşürdük
Buzdağına çarpardı ellerimiz
Nisanda bahar gelecekti
Ve biz
Yollarına düşecektik güneşin
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Yaşam damlalarımız birer birer damlarlar. Her düşüşünde aynı sesi duyarız, şıp şıp... Damladığı birikintide yarttığı dalgacık harelerini görmeyi pek istemeyiz! Oysaki o damlaların yarattığı harelerdir yaşamlarımızdaki açılımlar, küçükten büyüyerek büyüyen! Öyle büyürlerki, çarptığı son set durdurur en büyüğünü. Doğuştan, değişime kadar bu yaşam bizimdir artısıyla, eksisiyle...
Oldukça duygulandım. Yorumlamak için yoruldum desem inanın. Çok güzel saklamışsınız büyülü içtenliklerinizi dizelerinizde. Sizi candan kutluyorum değerli insan...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta