Sevdiremedim Şiiri - Mehmet Şahan

SEVDİREMEDİM
.
Aza kanaati, şükrü, sabırı;
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
Yoksa menfaati, gönlü, hatırı;
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
.
Hesapsız, çıkarsız kavuşan eli,
Kalansız, soransız savuşan yeli!
Yalansız, dolansız konuşan dili,
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
.
Hali, pür melali dingin olmayı,
Kalbi, Karun gibi zengin olmayı!
Gönlü, Behlül gibi engin olmayı;
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
.
Issız vahalarda serap olmayı,
Eşsiz sahalarda harap olmayı!
Sessiz dehalarda türap olmayı,
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
.
Yergiyi, yargıyı pulda atmayı;
Sergiyi, yaygıyı, çulda yatmayı!
Sevgiyi, saygıyı kulda tatmayı;
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
.
Bülbülü kıskandı dili dışladı,
Sümbülü kıskandı gülü dışladı!
Gönlümü kıskandı gölü dışladı,
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
.
Pir-î Fanî der ki; “en”siz olanı,
Öyle bir ahval ki; “ben”siz olanı,
Kadir-i Mutlak ki; “sonsuz” olanı,
Bir türlü nefsime sevdiremedim!
.
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
04.07.2020 – İSTANBUL