Sevdimse Eğer Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

içinde sen olduktan sonra,
mantardan bir evim olsa bacasından dumanı tüter...
mozaik taşlarla örerim yolunu senin,
tek kapı,
tek pencere yeter,
güneşi görmek isteyen kim?
2mizinde rakamları aynı olsun,
sevgi kartelamızda numarası kaybolmuş aşkımızı aramayalım...
ince bir dokunduruş sezersen benden,
hafiften üzmüşsündür...
uzak mesafelerin arkasında kalan sevgilerime,
ne kadar bağırsam duyuramıyorum ya kendimi,
zor oluyor dumanla anlaşabilmek,
hep yanlış anlaşılıyorum,
rüzgarın hezimetine uğruyor mesajlarım.....
hissetme tembeli olmuş bir kalbe,
ne kadar ateş yakarsam yakayım,
rüzgar körükleyeceğine,puff söndürüveriyor...
esmeye mecali kalmamış sevgilerine rağmen,
fırtınalar koparabilen bu yüreğin mantardan da olsa,
içinde oturabileceği bir yuvası var...
yadigar bırakabileceğin bişeylerin olsaydı bana,
hiç bir şey başladığı gibi bitmez,
küçükken çocuktum ben....
atlayacak engel olmayınca,
geçtiğin yerlerin basitliğinde tur atarsın...
bir kaç şey söyleyesim geldi akşamın köründe,
hiç bir hissin bana bu denli heyecan vericeni fikir etmezdim,
samimi kelimelerin arasına seni de yerleştirdim,
seviyom işte buna neden NEDEN ararsın?
hiç bir kaynaktan edinmedim duygularının içeriğini,
kör gözle sevmedim azıcık görüyorum,
ben sadece üzerine tıkladım kalbinin,
açan da sensin,
içeri gir diyen de...
kalıcı olmaya gitmediğim hiç bir yerde bir saatten fazla kalmadım,
neden hala buradayım anlamadım...
hangi kategoride sevdiğimi bilmiyorsun seni,
yarışma programlarında açılmayan tek bölüm bu,
iki insanı birbirine çarpıştırıp,
içindeki atomların görülebileceği düzenek değil aşkımız....
icat edilemeyecek kadar yoğun sevdamızın özünün içeriği....
mantardan sevmedim ben hiç kimseyi,
sevdimse eğer....