Sevdim ve Nefret Ettim Şiiri - Atıl Kesmen

Duvar sessizliğine bürünmüş
Gözlerimden akan kendim
İstemiyerek çarpıyordu çaresizliklerime
Ağlıyordu gözlerim
Donmuş kirpiklerimin arasından
Bir elimde sevgim
Diğer elimde nefretim
Yanlızlıklara esir düşmüştü bedenim

Duygularım
Savaşlarda bozğun yemiş
Ganimet görüntüsü parlaklığında
Bedenimden çaresizliğim süzüldükçe gönlüme
Sevgim açan bir çiçek tazeliğinde
Nefretim keskin bir hançer görüntüsünde
Renk veriyordu
Hislerimde kaybolduğum kendime

Sevmek ve nefret etmek
Sıkışmıştı çaresizliğimin püf noktasına
Düş sessizliği görünümü damlayan terim
Gönlümde sevgim
Ellerimde nefretim
Nefes almaya çalıştığım
Düşüncelerimde yalnız kalmış kendim

Sevgi yanacaksa yansın yüreklerde
Ama asla donup, buz tutmasın
Nefret kokan bakışlarda
Ben
Sevdim ve nefret ettim
Yalan dünya seyrinde nadir durulan yerde