Sevdim Seni, Ötesi Yok! Şiiri - Emel Cengiz

Sevdim seni, ötesi yok!
Benliğimde bütünleştirdim..
Kimliğimle özdeşleştirdim..
Ve.. öyle sevdim.

Kelimeleri imkansızlarda birleştirdim..
İşte buydu, arayışımın son noktası dedim..
Seni bende,
Seni tende,
Seni yürekte, BEN gibi dedim..
Bütünüyle, rağmenleriyle sevdim.

Öğrendim ki!
Bedenler gerçekte hayal..
Aslolan sadece ruhlar..
Arayışlar, zamansız tıkanışlar..
Ruhta coşkuyu yaşayışlar..
En olmaz yaşanmamışlıklar..
Yüreklere sığmayan sessiz feryatlar..
Karanlık gecelerde, aydınlık ufukları yakalarcasına..
Sendeliğim;
Mutluluk anahtarım..
Uzak rüzgârlarla gelen mis kokumsun..
Ayazlarında üşüse de ruhum; olsun..
Engel değil sevmeme; seni bende varetmeye..
Ruhsal doygunluğa böyle erişmeye.

Sevdim seni, ötesi yok dedim..
Her halinle, inkarsız, yalansız sevdim..
Gökyüzü sensizliğime ağlasın istemedim..
Güneşin doğmasını sabırsızlıkla bekledim..
Ruhumun kaynağıydın, hergün yenilediğim..
Yarınları nadasa bıraktım..
Tek sende takılı kaldım..
Deli mavilerle anımsadım..
Vazgeçemediğimden, sevdamı yüreğimde sakladım..
Seni düşünmek yetti, çaresizliğimin son kertesinde..
Son duraktın nadas öncesi sevilerimde..
Bendeki seni bilmesen de..
Yangınını yaşadığımdın kendimce..
Kıyamet günümdün, beklediğim sessizce..

Sevdim seni, ötesi yok dedim!
Ruhlarımızın raksedişini izledim..
Öylesine mutluluk sarhoşuydular ki..
Bu onurlu güzelliğin karşısında, ben..
Saygı ile eğildim..
Şaşkına döndürdü bu gizemli raksediş..
Düşünce yetimin yokolduğunu hissettim..
Büyülenmişçesine ruhlarımızla bütünleştim..
Yeşerdim, filiz verdim, evrende geliştim..
İşte ben böylesine..
Yalnızca seni sevdim bebeğim..
Tek seni sevdim.. YÜREĞİM..