Sevdim Seni Memleketim Gibi

Alışmak hiç de kolay değil buralara Gurbetlik o kadar zor ki..! Yalnızlığa alışıyor da insan Lakin, sensizliğe alışamadım sevdam Hasretin her gün azar azar kemiriyor içimi Yokluğun ölümün bir başka adıymış meğer... Her gece gözlerimi kapadığım da Kahve koyusu ahu gözlerin geliyor aklıma İçimi ısıtan sımsıcak gülüşlerin Birer buse konduruyorum en kahverengisinden Kömür karası saçlarına dolanıyor ellerim Her telini okşuyorum birer birer incitmeden... Dedim ya, yalnızlık hiç sorun değil Yavaş yavaş tanımaya çalışıyorum buraları Denizi, kumsalı, o püfür püfür esen poyrazlı akşamları Unutturuyor lar bana yalnızlığımı... Dün memleketime geldim toprağına bastığım anda Mis gibi papatya kokusu doldu içime Adeta sen kokuyordu her yer Havası, toprağı, her sokağı sen kokuyordu şehrimin Buram buram papatya kokuyordu memleketim gibi... Bir gün seni görebilecek miyim derken Ansızın çıkıverdin karşıma Bahar gibiydin herzaman ki gibi Öyle güzeldin ki ve bir o kadar asildin... Ne diyeceğimi, nasıl davranacağımı bilemedim Oysa tutmak istiyordu ellerim narin ellerinden Dudaklarım yanıyordu dudaklarına olan hasretinden Sarılmak istedim oracıkta sevdam Yapamadım birtanem yapamadım... Oysa kollarımın arasına alıp Hasretle kucaklayıp sarılmak istiyordum sana Ellerim hasretti sıcaklığına, gözlerim hasret bir bakışına O kadar güzeldin ki, ilkbaharda açan papatyalar gibiydin Yine asil, yine gözlerimdeydi Çakmak çakmak ışıldayan ahu gözlerin... Şimdi gidiyorum bir daha dönmemek üzere Seni görebilirmiyim bilmiyorum Lakin sen herzaman benimlesin yüreğimdesin Yine hasretdüşecek çocuksu bakışlarıma Yine hüzün yağacak sen kokan yüreğime... Sen, bende hiç bitmeyecek sevdasın sonuçta Benim en kutsalım, gizli mabedimsin En yüceye emanetimsin sen benim Son nefesime kadar sürecek vuslatım, özlemimsin... Birtanemsin seviyorum seni memleketim gibi... Memleketim gibi memleketim gibi...