Şimdi ilk bahar,yaza giriyoruz ya...Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.Çiçek çiçek açtın yüreğimde.Gökkuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında.Taze bir yaprak gibi yeşildin.Açelyaydın pembeliğinle.Üzerine çiğ tanelri düşmüş sarı güldün.Kırmızıydın bir ateş gibi.Ve maviydin...En çok bu renkle anmayı sevdim seni.Denize tutkundum,denizi sensiz,seni denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben insanları da...Kendime bile dar gelirken,içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.En kızgın,en tahammülsüz anlarda bile seni düşünmek yetti bana.İçimde ki sevinç yüzüme yansıdı güldüm.Beni güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız,içten gülüşün ne demek olduğunu,nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle...
Herşeye rağmen sevdim seni.Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.Koca bir kente,koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.Sen elimdem tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan herşeyi yok edebilirdim.Sana ulaşmamı engelleyecek herşeyi eritirdim,kül ederdim.Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.Ve o göle bir tek sen girebilirdin...
Sevdim ve hayrandım da...Her halin çekti beni.Duruşunu,uyumanı,gülmeni,kızmanı,şaşkınlığını,saflığını,kurnazlığını,
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta