Ben seni, Teoriyle pratiği birleştirdiğin, oportünizm saltanatını tekmelediğin usunla sevdim. Bilgi dağarcığının derinliklerinde özgürlüğe yelken açtım, gelecek güzel günler için. Ve günleri gecelere, geceleri aylara, ayları yıllara nakış nakış işledim, ey sevgili.
Ben seni, Aslanın ağzındaki ekmeği kazanma idealinle sevdim. İdeallerin en yücesi emek sevgimin kaynağı, şiirimin coşkusu. İdealin, kalbimde patlamaya hazır bir yanardağ. Ve sen, İdealizmin idealitesi...
Ben seni, Tütün sarısının soğan yeşiline çaldığı beyaz haşhaş tadında sevdim. Kızılırmak’ın çeltik tarlalarından, Çukurova’nın beyaz pamuğuna sevda türküleri söyledim. Doğulu ırgatların hasret ağıtları yaktığı gibi... Ve hasretin, yüreğimde sevda türküsüne dönüştüğü gibi...
Ben seni, Doğal güzelliğine renk katan işçiliğinle sevdim. Tebessümlü günlerinde nasırlı ellerini okşadım. Ve saç tellerin sonbahar yaprakları gibi döküldü. Sonra gözlerin gözlerime konuştu: "Patronlara içki masalarında meze olmamak için, 'ekmek ve hürriyet' kavgasında ben de varım!"
Sevdim seni, eyyy SEVGİLİ, İşçinin işsiz kaldığı, İşsizin açlıktan öldüğü bir ülkede
Erol TeslimKayıt Tarihi : 5.7.2003 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!