göz yaşlarımdan sararmış yanaklarıma çiziyordum resmini
her gün akşamı bekliyordum bitmeyen şarkının tığısında
ulşamıyacağım sevdaları sırtıma yükleyip gideceğim
kardelenlerin dimdik durduğu güneşin olmadığı şehre
elimdeki izmaritin son nefesini ölüm gibi içime çektim
umutların tükendiği akşam üstü yangınlarında
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim