Sevdim Seni Şiiri - Leyla Bay

Bir kitap yazsaydım eğer,
İçi de sen olurdun dışı da sen
Bilmem yokluğunun kaçıncı gününde,
Bilmem sessizliğinin kaçıncı mevsimindeyim.
Şimdi hangi lisan,
Hangi dil,
Hangi alfabe anlatır,
Sessizliğinin,çaresizliğimin ve hasretinin tarifsiz acısını...
Ama ben sensizliğe inat
Ama ben sessizliğine inat
Ben kendi çaresizliğime inat
Sevdim seni...

Ben bana bıraktığın acılara inat,
Gerçekleşmesi mümkün olmayacak,
Vuslatına inat
Sevdim seni...

Yüreğime açtığın kanlı revanlı,
Derin derin,
Kesik kesik,
Sızılı yaralarına ve yollarına inat
Sevdim seni...

Dilime giz olan,yüreğime köz,mısralarıma söz,
Hayalime yüz olan
Zahmetli sevdana inat
Sevdim seni...

Biliyorum yüreğimdeki sevdan öldürecek beni,
İnce ince eriyorum,
Ya sevdan katilim olacak
Ya ben eceli beklemeden veda edeceğim.

Ben hazmetsem,
Benliğim hazmedemiyor gidişini,
Şiir kusuyorum kan tadında
Zaten ölüm vardı o son veda'n da
Zaten ölüm vardı o son veda'n da
Şimdi öksüz kaldı aşkımda sevdam da,
Ama ben yalnızlığıma inat
Öksüzlüğüme , kimsesizliğime inat
Yine de sevdim seni...

Kısaymış sevdan,
Kelebeğin ömrüne eş değermiş,varlığınla yokluğunun arasındaki zaman.
Sen şimdi masallarda
Mutluluk verici bir kahraman.
Meğer anlayamamışım,
Seninle bir düş,bir rüya gibi
Akıp gitmiş zaman ...

Senli zamanlarda gördüğüm deniz bile,
Mavi yeşil regini kaybetmiş,
Siyahın,grinin ve kan kızılı kırmızının,
Feryat ettiği dalgalara bırakmış yerini...

Ama ben siyaha inat
Griye inat
Ve kan kızılına inat,
Yüreğime acımasızca vuran
Dalgalara inat,
Sevdim seni
Sevdim
Ve hep seveceğim seni...