Ben seni kocaman bir yürekle sevdim.
Gözlerim değil yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin oturdun yüreğime.
Bir başka yerde olamazdın zaten.
Sen benim en değerli yerimde yüreğimde olmalıydın...orada kalmalıydın.
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek
kez bu kadar kolay kabullendi seni.
Herhangi bir konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya...
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında.
Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelya idin pembeliğinle.
Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum denizi sensiz seni de denizsiz düşünemedim
Seni severken dünyayı da sevdim ben insanları da...
Kendime bile dar gelirken
İçinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.
En kızgınen tahammülsüz olduğum anlarda bile
Seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı güldüm.
Beni öylesine güldüren senin sevgindi
Ve ben kaygısız içten gülüşün ne demek olduğunu
Nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle...
Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.
Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim kül ederdim.
Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.
Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni.
Duruşunu uyumanıgülmeni kızmanı şaşkınlığını saflığını kurnazlığını çocukluğunuolgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını kaprislerini sitemlerini korkularını sevdim.
Seni ve o doyumsuz sevdanı uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
Yeterince tarif edecek kadar derin olmadın
Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın.
Her gün yenilendim.
Seninle çoğaldım büyüdüm.
Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Sevdim işte ötesi yok...
Yunus AtarKayıt Tarihi : 27.7.2013 23:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Atar](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/07/27/sevdim-iste-otesi-de-yok-geriside.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!