yağmur umursamadı nereye baktığımı
ve kimi sevdiğimi kimseler sen bile...
oysa bir çocuğun gülüşünden düşmüştüm gözlerine
bir parça hüzündü sürüklendiğim düşlerine
bütün kapılar kapalıydı
ben sana açmıştım
açılmıştım şiirlerimden bir geniş pencereyle
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
