Sevdiklerimiz Hep Kaybolur

Ürpererek kaçtığımız son nokta,
Sonumuz olur varlıkta yoklukta.
Bizi bulur yüzümüz olsa da akta.
Sevdiklerimiz hep kaybolur ırakta.

Çare elde değil, dilde değil, toprakta.
Hazin son, iliğimize saplanan okta.
İçimiz kararır da açlıkta toklukta.
Sevdiklerimiz hep kaybolur ırakta.

Kaçış yok, olsa da önümüz açık.
Ömrün sevdası olur, elimizde kırık.
Halimiz yaman, saç baş dağınık.
Sevdiklerimiz hep kaybolur ırakta.

Yırtık Duygular / 20 Ağustos 2002