Sevdikçe Uzar Ömrümüz Şiiri - Ahmet Gürlek

SEVDİKÇE UZAR ÖMRÜMÜZ

Oy benim kor gözlü sevdiğim…
Gözlerin orda da yakmaz ya yüreğimi
O zaman duyarsın sesimi
Bitmez ömrü sevdamın

Yürüdüğü yolların tozuna yüzünü sür, geçer
Selin geçtiği vadilere sür yüzünü, geçer
Depremin enkazına sür yüzünü
Geçer gülüm geçer…
Doktorunu biliyorsan derdin geçer

Bedene mi kaldı hamallığımız
Çıkarıp pazara satalım…
Alana köle olalım ömrümüzce
Bulalım ona da bir sahip
Bir çare…

Gideceğimiz yeri de biliriz biz
O yerde sevilen sevenine gelecek
Ve her seven sevdiğine gidecek
Kendini en çok sevene gelecek

Unutmamışsam sevdiğimi
Ve gitmişse sevdası ölümden öteye
Aşk orda başlar…

Sen aşkı Kevser’in kıyısında gör
Tuba’nın gölgesinde…
Bak orda yaralarına
De ki ona:
Burda madem ki gelecektin
Niye çile çektirdin, deva arattın
Söyle şimdi, kim sevmiş seni…
De ki, kimmiş sevdiğin söyle

Aşkı yüreğimizin yarasından öğrendik
Biliriz yandığımız yerleri…
Yarın güller içinde gelecek güzeli
İstemem bu batmış, bu bitmiş dünyada
Ömrümüz yetmese de
Ömür ötesinde açar gülümüz

Herkes birbirinden kaçar
Ve biz
Yarimiz kolumuzda düşeriz voltasına
Yar sevmek bu…
Sevdikçe uzar ömrümüz

Oy benim kor gözlü sevdiğim…
Gözlerin orda da yakmaz ya yüreğimi
O zaman duyarsın sesimi
Bitmez ömrü sevdamın

Sen de süsle sevdaları sonsuz bir gönülde
Tasta su, kâsede yoğurt…
Bir de ayran öze sana yanan yüreğimde

...
Aşk bir ışıktır, hasret de ateşi... Yandın mı, yakıldın mı bana sor.