Sevdikçe Seni Şiiri - Ulvi Koçu

gecenin birinde,
kar yağarken şehre,
alaycı ve şaşkın bakışlarla
barış dolu imgeler büyütürüm...

biliyorum bu amansız,
ve kahrolası şehir
sadece kar yağdırır!

uzak düşlerim,
yarım yamalak hevesler peşinde
koşuyorum, sorgusuz bir gece gibi
mağrur...
çırılçıplak...

seni sevmek üzerine,
yazılmış tüm alfabeleri silip atıyorum
bir farkı olmalıydı
akşamından sabahına,
serçe koşturan bir anlam ayrıcalığı!

seni sevdikçe;
özgür bırakıyorum,
müebbet acılarımı...
ürkek aldanışlarımla,
dalga geçen;
o şehir,
o züppe çocukları hatırlıyorum...

bir resim gibi belirir ya karakış,
serseri gecenin üstüne çöker
gözlerim ıssız eyvahlar derdinde
umarsız çıkarım sonra,
karanlığa dair kocakarı masalından...

seni sevmek gibi,
severim ömrümün aşk dolu,
kavgacı yanlarını...

seni sevdikçe
annemin üzülerek söylediği;
'sen ne zaman adam olacaksın'
sözünde ki gibi,
adam olurum...

çocuk feryatları kıskacında,
rıhtıma uzak, bir gemiyse yaşam
bu şehir kar yağdırmış,
soğuk yollamış
kim takar;
bir deli gibi kaçışırken zaman!

gecenin birinde
kar yağınca şehre;
annemin uyuması,
bir çocuk gibi aklıma gelse!
zaptedilse yüreğim,
onca kuşatmalar ardından
vursa sevda sözleri,
vursa isyana teşvik cümleler...

seni sevdikçe,
yıkar ufkum vahşi sınırları;
okyanuslar ötesine...

seni sevdikçe,
anne sevgisi
bir başka cümleye benzer,
beynimin karasularında yüzen! ! !