Sevdik, Evelallah… Şiiri - Emel Çetin

Doruğunda sevdik elbet tüm sevmelerin
En koyusunu içerdik al’dan meylerin…
Âlâ sayan ve hattı zatında
Tadına doyamayanlardandık
Hat’ta yar ile hasbıhalin…

Gün batımlarına kızmak şöyle dursun
Tan ağartılarından başlayıp,
Ta ertesi guruba kadar
Müptelasıydık akşamsefası nöbetlerinin…

Sehere Saba makamı yüz sürmeden
Açamayan ezan çiçekleri misaliydik oysa
Miskaliydik velhasıl,
Körfezden özümüze sıçrayan aşk zerreciklerinin…

İmbat ahenginde külden doğan yürektik,
Körfezin ulağı martıda, afili kanat…
Günde milyon kez çarpsa da, yüzümüze
Meddin ifrazatı hırçın dalgalar,
Heyhat…

Biz seninle o hem, boşa sallanan kürek,
Hem de sallayan bilektik…
Ab-u hayat’ a kızmak şöyle dursun,
Yangına yaslanmış, kayık sırtı hanelerde
Müptelasıydık, yakamoz nöbetlerinin…

Bir hüzzam makamı gelip çatmadan çöpü çorağı
Yâre konamayan bülbül misaliydik oysa…
Miskaliydik velhasıl,
Hardan bağrımıza sıçrayan meşk zerreciklerinin…

Evelallah…
Doruğunda sevdik elbet, tüm sevmelerin
Âlâ sayan ve hattı zatında
Tadına doyamayanlardandık
Hat’ta yar ile hasbıhalin…