kaç sevda yaşadım
kaç umutsuzlukta yandım
kalbimi takip eden aşklar
hiç bırakmadı
ve içinde kaybolduğum acılar
hiç geçmedi
ışıksızlık kapladı ruhumu
şimdi
bir yanım sen yoksun
yakılmış bir orman gibiyim
kalbimden tüten duman
sensin
ay çıksa da yıldız kaynasa da gök
dargınsan gecem karanlık
sinsi bir sızı kemirir durur
yalnızlığımın şehrini
ne lacivert tuzlu su
ne istanbulu
göresim yok
dayanıksızım yokluğuna
ne olur sevdiğini söyle
öldür sonra beni..
Mustafa kaya
07.08.2011 / Çengelköy
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 7.8.2011 15:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Kutlarım harika dizelerinizi üstadım...
TÜM YORUMLAR (1)