Sevdiğini Bir Bilsem Şiiri - Menekşe Gülay

Seni düşünüyorum yine bu gecelerde,
Gözlerimde yaşlar, yüzünse gözümün önünde,
Rüyalarımda gördüğüm sen, karşımdaydın işte,
Biliyormusun dudaklarının izi kaldı yanaklarımda,
Güller açtırdı solmasın diye sakladım akşamlarda.

Hayallerim vardı seni içine alacak kadar büyük,
Gerçeklerim vardı ufacık yüreğime sığdırdığım,
Kırmızı güllerle pencere mi süslediğin,
Sevdayı doyasıya yaşattığın sen vardın sevdiğim.
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı ise, aşkım.

Karşılaşmamız tesadüftü belki, belki de kaderdi.
Akmıştın yüreğime, bir fincan çay gibi sıcacık.
ısıtmıştın bedenimi, coşturmuştun sevgimi,
Vurmuştun sol yanıma, anlamadan yakmıştın beni,
Belki farkındaydın bir girdaptı almıştı ikimizi.

Susmak.. en iyi şey susmak mı sence, söylesene,
Aşkıma mezar yapıp toprağa mı gömeyim sence,
Ben deli divane aşık, belki sen de öyle,
Anlatmazsan anlıyamam ki bir bilsem yüreğini,
Bir bilsem nereye sığdırdığını beni.

Bir zehirdi hayat, seni tanıyana kadar,
Bir yokuştu çıktıkça bitmeyen, gittikçe uzayan.
Hertarafta ısırgan otları dalamıştı ayaklarımı,
Dikenler yaralamıştı ellerimi, kalbimi ise sen,
Öyle bir yara ki imkansızdı kapanması.

Bir şiir yazdım senin için, anladın mı sevgimi,
Bir şiir okudum ağlayarak farkında değildin belki,
Seslendim sana, duymadın duyuramadım sesimi,
Ama yüzünde ki gülümseme hiç bitmiyor ki,
Sevdiğini bir bilsem, kalacağım yer belli.