Sevdiğimin düşü Şiiri - Salih Özenç

Sağanak sağanak bir yağmur daha.
Şimşekler çakıyor üzerimde.
Gözyaşım belli belirsiz akıyor toprağa,
Saçlarım teltel açılıyor,ıslandıkça.
Ey yağmur!
Çöller özler mi seni benim kadar?
Çocuklar ağlar mı bereket diye benim gibi?
Kucağını açar mı yeşil?
Kana kana çeker mi toprak içine benim gibi?
Yağmur.
Toprağın sevgilisi,
Sevdiğimin düşü.
Islanırken perşembe,
Dökülür aminler dilimden.
Ezan sesine karışır hıçkırıklarım.
Islanırken perşembe,
Üşütürken ayaz.
Kanlı gözlerimle geldim sana.
Ne olur aç kapını.
Gülen gözlerinle bak bana.
Ey sevdiğimin düşü!
Dargın bulutlara inat ak çisil çisil üztüme.
Saklayayım gözyaşımı seninle.
Baş örtüsün altınsa saklı gözyaşın.
Rüzgarlarla gelen saçlarını da topladım.
Yağmur,sevdiğimin düşü.
Akarken başımdan aşağı rahmet,
Ararken ellerini ellerim.
Gelde ayıkla gözyaşımı.
Adımı sayıkla hece hece.
Değerken ellerin ellerime.
Sararken perşembeyi bu yağmur,
Ardına kadar açık bu can sana.
Uykudan uyanır gibi gel ey gül!
Sen olmadan nasıl yaşarım ben,
Susmada söyle hadi!
Kaldırır mı bu can bu yükü?
Yağmur,sevdiğimin düşü.
Ondan kalan tek hatıra.
Süzülürken sevdam ile yere.
İhtiyar yüreğim yollara düştü.
Çocuklar gibi güldü yüzüm.
Çaresiz,sensiz günlerimi saydım.
Bir perşembe daha,
Sensiz bir perşembe daha.
Susuzluktan çatlayan bedenim,özler seni yar.
Uçurum kenarında gönlüm,özler seni yar.
Ağlayamam,kanlı gözlerim özler seni yar.
Şimşekler çakar gibi,
Bir fırtına kopar gibi,
Gel artık ey yar.