Bir armağansın belki yaradanın bahşettiği ömrüme,
Kim bilir, Belki dilimden dökülen bir duanın amin’i olup düştün göğsüme,
Bekli de her şey o dilencinin cümlesinde saklıydı, Allah sevdiğine bağışlasın demişti,
Ve Allah yüreğini bağışladı yüreğime,
Ama bir gün sende gideceksin biliyorum, her güzel rüya gibi sende erken biteceksin,
Bir sabah uyandığımda, hayatın bütün renklerini ve gözlerini, ve sözlerini, varımı yoğumu alıp koynuna, zamanı geçmiş bir mevsim gibi bu şehri terk edeceksin,
Bir yarım hep uzakta bilmediğim bir şehirde kalacak senden sonra,
Kim bilir, belki sonum olacaksın, belki de sonu gelmeyen kanayan koca bir yara,
Evet bir gün sende gideceksin biliyorum, her güzel rüya gibi sende erken biteceksin,
Gittiğin yerlerde kimlerle dertleşip, kimlerle güleceksin,
Tutmaya kıyamadığım ellerini kimler incitecek,
Benim canımı alan gözlerin kimlere hayat verecek,
Belki de boyumu aşacak bir sevdaya düştü acemi yüreğim,
Ama ömrüm bunun bedelini ağır ödeyecek,
Belki unutacaksın adımı, sende benden hiçbir iz kalmayacak,
Dirhem dirhem düşeceğim yüreğinden, sen içimi ezip geçerken ömrümden,
Biraz hüzün, biraz keder biraz da özlem kalacak senden,
Kendine iyi bak demiyorum bakarsın biliyorum, ama gideceğin yerlere bir çift sözüm olacak,
Bilmediğim uzaktaki yabancı şehir, ben bakamadım anlarsın sevdadan, bari sen sevdiğime iyi bak….
Kayıt Tarihi : 3.2.2014 21:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!