"tabi yine yoktun.. kış mıydı bahar mıydı hatırlamıyorum. sen gelmiştin yağan kar'la.. kar dediğime göre kıştı herhalde.. seninle oturup sobanın dibinde koyu bi sessizliğe daldık.. gamzenden öpmek aklımın ucundan bile geçmedi, geçmiyordu.. sürekli elimde bir terleme, aklımda soru işaretleri.. ne desem, hangi konuyu açsam diye düşünüyordum; çünkü sen konuşmayacaktın, çünkü sen benimle hiç konuşmadın. ama biliyordum da bu sessizlik kötü. böyle susmaya devam edersek birimiz gidecekti.. dışarısı da soğuk kıyamam ki sana! ben gitmeliydim, seni de örtsem üstüme üşümem, herhalde, sanırım öyle olurdu; ki sen hiç ısıtmadın da beni, öyle allahsızca seviyordum seni işte / neyse sonra birşeyler oldu lakin çok geçmeden anladım kendi kendime konuştuğumu.. birileri çağırdı beni, gittim../ ve hep sordum kendi kendime? o yağan kar mıydı, yoksa sen miydin? biraz uyusam bu soruların cevabına bulur muydum? bilmiyorum / ama şunu bil, bazen sana çok küfrediyorum, sevdiğimden herhalde.."
Rodin BaranKayıt Tarihi : 7.9.2013 15:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!