Leylâ, niye caydın sözünden
Bak yaşlar akıyor gözümden
Kırıldın mı yoksa, sözümden
Hiç de gitmiyorsun özümden
Ah Leyla niye sözünde durmadın
Zaten adam yerine de koymadın
Hiç mi hiç hal hatırımı sormadın
Böyle yapacağını niye vurmadın
Yemeğini yiyip, suyunu içmiştim
Güzellerin içinden de seni seçtim
Sen benim için en güzel bir eştin
Aşk varken niye vefasızlığı seçtin
Kahveni fincanından içmiştim
Çok mu çok candan sevmiştim
Seni de çok candan bilmiştim
Eski olanları çoktan silmiştim
Ben Leyla’yı sevdim soyundan
Ben o yârimi aldım, huyundan
Kaç kez aşını ekmeğini yedim
Soyu güzel, huyu güzel yârim
Kahveyi içtim, toprak fincandan
Benim yarim çok mu çok candan
Ben de Leyla’yı seviyom candan
O ikimizi yaratmış, aynı kandan
Çok çayını içtim, kristal bardaktan
Ben Leyla’yı aşık oldum çardaktan
Yayık ayranı ikram etti, bardaktan
Onun yolunu ölürüm hayranlıktan
Yoğurdunu yedim, kalaylı çanaktan
Leyla’m, öpücük verdi, al yanaktan
Ben de öptüm, elmacık yanağından
Leyla’yı aldım, Muhacir konağından
B. TUNCA/25.05.2000
Kayıt Tarihi : 15.12.2000 11:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!