Sevdiğim/Vasiyet Şiiri - Eylül Gökdemir

Karlı bir kış sabahının
Zemheri ayazlarında gelen
Sam yeli
Kış ikindilerimin çöl güneşi

Bazen bir yerlerden kelebekler havalanır
Kesilir yerden ayaklarımız
Sonra kuş cıvıltıları duyulmaya başlar
Çoğul sessizliğin içinde
Adını koyamadığımız nesneler geçit töreninde
Başımızda kavak yelleri
Ayaz vurgunu düşler cehennem sıcağında

Saklarım seni yüreğimin köşesinde
Üşümeyesin diye sarıp sarmalarım sevgimle
Karanlıklarına ışık olurum
Uzat ellerini tutayım yar
Dudak kıvrımlarına yerleştir beni
Tebessüm diye

Bir gece bakışlarımdan düşen yakamozları topladığında
Deniz sen olacak yıldızlar ben
Kayıp düşen her birinde dileğim sen
Dalgalar şarkılar söylerken ılgıt ılgıt
Rüzgarın eşliğinde bitecek şafak türküleri
Vedalar kavuşmalara dönecek
Şenlik ateşi yakacak körfezin ışıkları

Gittim dediğinde
Aslında o zaman seninleyim gerçekte
Rüzgardayım saçlarına dokunan
Yağmurdayım yanağına düşen
Kulağına fısıldayan nefesteyim

Bak gökyüzüne
Gözkırpıyorum çoğul gecelerin ortasında

Hoşçakalları sattım bir eskiciye
Vedaları da
Ben senden hiç gitmiyorum ki
Giderken en çok beni alıyorsun yanına
Ve kalan en çok gideni taşır yüreğinin ortasında
Biliyorsun

Eylül GÖKDEMİR... 29.OCAK.2008