Sevdiğim Tüm Yılgınlıklar

bir kitap gibi okuyabilmek seni
bir kuş gibi özgürce sevebilmek
benden bir parçasın gibi dokunabilmek sana
gerçek olduğunu bilerek özlemek
hepsi bizdendir artık, senle ben biriz

gördüğüm gün seni
düşüp durduğum şu dert çıkmazından sıyrıldım
kalem elime yakışmıyor artık
bir de otobüsü kaçırınca üzülmüyorum
kapım çalınmasa da olur
kimse aramasa da benden bir şey eksilmez
sorular bir bir silinir aklımdan
cevaplamaya değer gördüğüm tek şey sensin

yaşam sınavımız bittiği, defterimiz kapandığı gün
ben belki uzun uzun yanacağımdır
günahkar bedenim kıvranacaktır ateşte
kül olup tekrar birleşince vücudum o gün
ben yine seni seveceğim
yanmayı çok iyi bilen bir adam gibi
sevmeyi de çok iyi bilir oldum

bir çapak gibi gözüme batıyorken güneş
aklımda sen dışı meşgalem yok benim
belki çıplak ayakla kızgın kumda yürüyorumdur
ya da babamın acılarını ben göğüslüyorumdur ya
inan hiçbiri yakmıyor canımı
ben seni bulunca Yugoslavya yıkıldı

geçmişten bir ses duymuyorum artık
veya sabah uyanmamak için bahane aramıyorum
hissizliği bir özlemle anmıyorum
vücuduma bir uyuşturucu da aramıyorum ben
bir düş bulmuşum tutturdum gidiyorum

kendime itiraf etmek zor oldu bazı şeyleri
önem atfettiğim şeylerin tek tek yıkılışını izlemek
kaldırım taşına çevirmişti beni
soruyorum sana, bu betonda nasıl gül bahçesi açabildi?
ve ben ilk kez düşünmeden ya da ağrımadan
Seni Seviyorum