Sevdiğim Sevdiğim Şiiri - Haruni Yıldırım

Seni candan seven umarmı senden bir vefa
Gonca-i gülşende hârsın sevdigim sevdigim
Dünya gözü ile ölmeden görsem son defa
Bu ne alâmettir körsün sevdigim sevdigim

Varmı aşk sırrına eripte baki kalacak
Gördüğüm merdane gözlerde sevgi dolacak
Ukbada dünyada benle bahtiyar olacak
Gönlü abad olsun girsin sevdigim sevdigim

Şöyle meftunumdur bir niğâha erebilsem
Son nefesde bakıp bir yudum su verebilsem
Varıp mezarına baş ucunda dura bilsem
Nasıl sevdiğimi görsün sevdiğim sevdiğim

Lûtf etse sevdiğim dil-i pür derdine güldür
Acı çektirmeden kopar dallarımdan soldur
Böylesi aglatma beni istersen gel öldür
Gayrı sen ellere yarsın sevdiğim sevdiğim

Haruni cefalar çekip bekledi yıllarca
Fidanlar dikseydim Mevlam verseydi dallarca
Kaf dağında olsun valla açardım güllerce
Soran olursa da öldü dersin sevdiğim sevdiğim

niğah (bakış)
pür (çok dolu
Dil (gönül kalp)