Sevdiğim Özgürlük Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

SEVDİĞİM ÖZGÜRLÜK

Bir acı aktı yüreğime,
Ciğerim kanıyor,
Beynim zonkluyor…
Vurgun yiyen baharım
Gül vermiyor,
Yüce dağların eteğinde
Kış üşüdü, soluğum buz tutu,
Gök karanlığa gömüldükçe, dikenler kaldı elimde.

Mor menekşelere özlemim çok,
Bahar er gelsin,
Tüm dallar yeşersin…
Engerek yılanı süzüldü!
Çöreklendi zamana,
O irkiltici soğuğu
Tenimde dolaşıyor,
Umuduma, sevdama ağı bırakarak
Panzehirim, direncim ol, ilacım sen ol gizemim.

Yalnızlığım sensiz geçiyor,
Dünyam ıssız,
Düşman densiz,
Zulüm çalım yapıyor!
Yüreğim sazsız, sözsüz…
Istırabımı hissetmeyen geceler,
Beni kemirmeye hazırlanan
Akrepler, çıyanlar…
Cenazem kefensiz, tabutsuz,
Zamana bıraktım seni ey özgürlük
Bekliyorum gelmiyorsun,
İstiyorum umutlarım ölmesin;
Üzerime birkaç kürek toprak atılsın, bana yeter.

Başıma bir canavar dikildi,
Gözyaşlarım aşıma döküldü,
Şimdi güneş zamana küs!
Şafak sökmek bilmiyor,
Karalara bürünen hissiz gece,
Bir çember içinde,
Beni kemiriyor iz bırakmadan;
Hak arayanlara, devletin kurşun sıktığı gibi!
Sen bende bilinmeyen öylesi bir sır,
Huyuna tav oldum,
Özlemimsin, sevdamsın,
Olsun bana gelsin tüm ölümler!
Yeter ki sen şu ellerimde
Halklara özgürlük besle, sevdiğim özgürlük

Mehmet Çobanoğlu
11.01.2014
İstanbul