Sevdiğim kıyamet kopacak

Zaman zaman,
bahar alır götürür gözyaşlarımı,
bahar kokan havalarda,
kaybederim onları.
Şimdi yine bahar kokuyor ortalık.
ve kıştan kalma karayel
hazır kıta bekliyor
karargâhında;
mülkünü almak için gözyaşlarımın.
çift musalla taşına dayamışım ellerimi.
bedenim;
a ondadır,
a bunda.
sokak bir yerlerden tanıdık,
tanıdığım sokaklar kadar
sessiz ve sakin
ve hatta onlar kadarda,
ölümü muştulamada isteksiz
ama bir o kadarda usta;
sanki o da biliyor,
bu haber sevinilecek,
haber değil.
gözlerim gümüş ışıltılarında
gözlerim kör olana kadar
bakıyorum; yaşama hakkımdan
çoktan vazgeçtim.
ruhsuzum;
sevdiğime kızıyorum.
hava kurşun gibi ağır.
bir düello öncesi sessizliğinde,
bulutlar parça parça,
lime lime olmuş gökyüzü,
savaş öncesi dualar bitmiş,
artık ne olacaksa olsun,
gümüş ışıltılar bu hengâmede
bir kaçak çocuk;
birazdan yerini alacak,
akşam vaktinin kızıllığı,
kan kırmızı şarabın
ahı tutacak her yeri,
bedenler savrulacak
karayel onlarıda alıp götürecek.
ölülere mekân olmayacak,
sağlığında vasiyette bulundukları
yere gömülmek.
.........
sevdiğim;
birazdan kıyamet kopacak!