Sevdiğim Kadın Şiiri - Salih Karaosmanoglu

Bana sevgilmde sevdiği kadın
Seni dünyalara sultan yapayım
Ey masum yüzüne öldüğüm kadın
Bilmem ki bilemem neler yapayım

Mümkün olsa ömrüm sunardım sana
Gök yüzünde bir köşk yaptrırdım
Bir gece beni alsan odana
Kapında kırk yıl köle kalırdım

Benim için dünya karadı atık
Gözünün mavisi artık güneşim
Çalsada azrail kapımı tık tık
Ölme diyorsan sen ölmeyeceğim

Geceler şahitim şahitim benim
Geceler benimle ağladı durdu
Geceler dostumuz senin ve benim
Geceler kanımı senle yoğurdu

Artık hayatım senin elinde
İstersen tut beni zindanlara at
Bir veda busesi kondur yüzüme
Söndür ışıkları perdeyi kapat

Seni tarif etmek nasıl bilmem ki
Bütün güzelliklere belli sebebsin
Aşkla sarıl bana öyle sarılki
Melekler şeklime bakmaya gelsin

Yutkunur bakışım sana değince
Her ay her gün an an erimekteyim
Öldürüb cesedim yaksınlar gece
Yükselirken göğe seni göreyim

Gülübte yüzünü dönme oyana
Düşünü kurduğum camdan bebeksin
Hayalimde dahi dursak yanyana
İçimi titreten nazlı gerçeksin

Şu ölgün ruhuma can veren güzel
Kula tapılmaz ki sana tapayım
Gaibten bir diyor ki gel gel
Sen bırakılmazsın ki nasıl bırakatım