Sevdiğim İsimler Gibi -Ezgi-

çok uzak bir kentteydi tüm olanlar
biliyorum
parmaklarımda göstersem bulutlar sanırdın
anlatsam inanmazdın
gece yarısı sokaklarda koşan
kısa pantolonlu sarışın çocuklara
aklıme geldiğinde nasıl heyecanlandığımı bilemezdin
nasıl titrediğini ellerimin
çok uzak bir kentteydi tüm olanlar
biliyorum

neden şimdi akşam üstleri
bir yorgunluk çöküyor sanıyorsun ki
bu kentin üzerine
sen sıkıntı diyorsun
ben sana uçurtmaları gösteriyorum
bulutlar sanıyorsun

ya da neden çocuklar koşuyor caddelerde
kadın neden tarçın ekiyor rakısına
daha fazla
neden daha fazla geliyor ki ışıklar her seferinde
neden
acemisiyim
şu tuhaf şeyin
senin

soldaki merdiven diyordu
o tuhaf kadın her seferinde
her seferinde sağdaki merdivenlere
kaçıyorduk
bir kenti daha yazıyorduk
ve
denize yazdığım tüm şehirler
sana çarpıp bana geri dönüyordu

ve şimdi yine bir akşam üzeri ezgi
seni bekliyor caddelerdeki çocuklar
bi şehir daha yazıyorlar
bizden habersiz kitaplar
sana çarpmadan
hiç kimseye geri dönmüyor
oyunlar

ve şimdi yine bir akşam ezgi
tuhaf bir kadının oyuncağı olmuş bir kentte
denize yakın şiirler ile birlikte
gideceğim diyorsun
böyle kolay nereye gidiyorsun

hayat ardında bıraktığın şeylerde kalıyor çünkü her zaman
her zaman ardına bakmamak istiyorsun
soldaki merdiven diyor içimdeki ses
sen sağdaki merdivene gidiyorsun

ezgi
bu sıkıntılı eylül akşamında
belki yine yalnızsın
ama hatırımda halen
o tuhaf kadının rakısındaki
tarçınsın