Sevdiğim İnsan Şiiri - Bayram Tunca

İlk gördüğüm ve ilk dinlediğim insan
İlk dinlediğim ve büyülendiğim insan
İlk hasbi ve samimi gördüğüm insan
Yanılmamışım, o görevli gelen insan

Anlattıklarından çok yaşadıkları etkiledi
Sadece bana değil, tüm dünyayı etkiledi
Nasıl etkilemesin ki ektiği tohumlar yeşerdi
O, lutf-u İlahi olarak, gönderilen bir veliydi

Öyle etkiledi ki her dildeki millet dua diledi
Düşmanları diş biledi dostları dualar diledi
O düşmanlarını bile her an hayır dua diledi
Sayısız ademoğlu, onun hizmetini imrendi

Birileri çok gördü, onun imana olan ilgisini
Hazmedemediler, onun hoşgörülü oluşunu
Kıskandılar onun ilim ve irfana olan ilgisini
Çekemediler onun kalplerde taht kuruşunu

Onun hasreti, sinelerimize mama gibi yaktı
Hicranlı gözyaşlarımız da çağlayan olup aktı
Bu ayrılık bizler için ne de talihsiz bir bahttı
Bilemiyoruz, onu diyarı gurbete, kimler attı

Bedenimiz uzak olsa da gönlümüz ona bağlı
Yalnız gönlümüz hasretiyle çok mu çok dağlı
Yalnız yıllar oldu görüşemeyeli bu neye bağlı
Rüyada olsun, görmek istesek, bu neye bağlı

Bildiğim kadarıyla, o istemeyerek gurbet ele
Ama o gitti gideli hep maruz kaldık sam yele
Endişe ediyorum, bir gün kapılırsak diye sele
Turnayla haber saldım tez gelsin diye o yare

Kalmadı ki ümit bağlayacağım başka da kimsem
Var mı ki, arkamdan ağlayacak başka da kimsem
Yoktur başka da arkasından ağlayacağım kimsem
Bir Yüce Rabbim vardır, bir de o sevdiğim kimsem
B. TUNCA/29.07.2000