Sevdiğim Şiiri - Ahmet Faruk Yeşilyurt

Sevdiğim,
ellerim titrer taşırken aşkını
jakobenler ihtilal kovalar kalbimde her an
hırçın ve öfkelidir bakışların
kitap kapakları henüz açılmıştır
özlemini açıklayamamıştır hiçbir dünyevi söz
aşkın ve özlemin yeridir artık gözlerin
Sevdiğim,
ürkek düşüncelerim yıpratır seni
hortumlar sokar, kevgire çevirir
darbeler yapar, arsız fikirler sürer ileri
öyle ki ben sana ait değilimdir
öyle ya dünya da dönmemektedir
hanedanlığının yüz karası piçiyim ben
Sevdiğim,
kara ve eskimiş rögar kapakları fışkırır
iğrenç ve kokuşmuş sular boşalır
tüm hıncımla sevgimi akıtırım
tüm zarafetiyle gözlerini anlatırım
tüm çirkinlikleri yaşarım sende
arsız ve enlerine kadar
gurursuz bir adamımdır artık
Sevdiğim,
istemsiz aşkımın zahiri refleksi
utanıyorum her bir anımda kendimden
büyük bir dalga altında boğuluyorum
ama yine de yılmıyorum seni sevmekten
nefret ediyorum sevdiğim, senden.
Sevdiğim,
niçin kafamda ekseri ulemanın linçlerini yiyorum
ufak bir alemin en ufak alemiyim
söğüt ağacının altında oturmaktan keyif alıyorum
rüzgarın yanağımı öpüşünden keyif alıyorum
filmlerde ve kitaplardaki insan hikayelerinden
kendimin bile inanamayacağı
o süslü aşıklardan, o aşk pıtırcıklarından
pay biçiyorum utanmazca kendime
alçakça hayal ediyorum bizi öylece
o söğüt ağacının rüzgarlı çehresinde
Sevdiğim,
sana bugün de şiirler yazıyorum
ve kapatıyorum kepenkleri bir köpek uğultusu eşliğinde
ayağımı sürtüyorum sertçe geçtiğim yollardan
kalır da izini görürsen su dök temizle
erik ağaçlarına sor beni anlatsınlar sana
belediyenin o eskimiş mobil büfelerinden
benden bir sıcak çorba ısmarla kendine
yalnızca beni düşün o gece
ve unutma sevdiğim
gece yıldızlarının göz alıcı parlaklığı
yarının güzel olacağının delilidir
Sevdiğim,
ritme kaptırmaktan kendini sakınmaz gençliğim
ellerimle taşırım istersen kan kaplı bağırsaklarımı
bir dost meclisinde haykırırım istersen
kafatasımın içindeki caz ideolojilerimi
kavga ederim senin için hayasızca
ateşli ruhumu çıkartırım ortaya
masanın üstündeki izmaritleri
tırnaklarımın içerisine kadar girmiş külleri
zihnimin en derinlerindeki
beni belki de
körlüğe kadar yükseltecek toz bulutlarını
tüm bir içtenliğimle
tüm benliğimle
erkekliğimle
kabul ederim istersen
bir alem armağan ederim sana
bir güzel kaş
bir güzel burun
be bir çift göz
Sevdiğim.